6 metod czyszczenia wykładziny dywanowej
Wybór odpowiedniej metody czyszczenia wykładziny dywanowej ma kluczowe znaczenie dla zachowania jej trwałości i estetyki. Prawidłowe czyszczenie powinno usuwać maksimum brudu przy minimalnym użyciu wody oraz nie niszczyć struktury wykładziny. W tym wpisie przedstawiamy sześć najczęściej stosowanych metod czyszczenia wykładzin, wraz z ich zaletami i ograniczeniami.
1. Metoda ekstrakcyjna
Metoda ekstrakcyjna nadaje się do wszystkich rodzajów wykładzin i pozwala na dogłębne usunięcie brudu. Wymaga jednak ostrożności: nadmierne przemoczenie wykładziny może uszkodzić podłoże i strukturę włókien.
Ryzyka i uwagi:
- Wykładziny tuftowane mogą ulec delaminacji (odklejeniu warstwy spodniej od wierzchniej), co skutkuje powstawaniem bąbli.
- Wykładziny tkane mogą się skurczyć, zwłaszcza jeśli są luźno położone lub naciągane na podkładzie.
- W przypadku nisko tkanych wykładzin na nieprzepuszczalnym podłożu (np. Flotex, filc) skuteczność płukania jest ograniczona. W takich przypadkach zaleca się użycie mocnych ekstraktorów, najlepiej stacjonarnych.
Dodatkowo przy silnych zabrudzeniach warto wtarć w wykładzinę prespray i stosować maszyny z walcowymi szczotkami, dobierając środki chemiczne do rodzaju włókna.
Więcej o metodzie ekstrakcyjnej…
2. Szamponowanie i sucha piana
Metoda polega na rozpuszczeniu brudu przy użyciu szamponu lub piany, a następnie odessaniu wilgoci i skrystalizowanych resztek chemii.
Zalety i ograniczenia:
- Metoda bardzo dobrze sprawdza się na wykładzinach supełkowych i igłowanych.
- Nie niszczy impregnatu wykładzinowego dzięki kwaśnemu odczynowi szamponu.
- Ryzyko uszkodzeń mechanicznych i przemoczenia jest większe niż przy metodzie ekstrakcyjnej.
Uwagi techniczne:
- Wykładziny typu Flotex – metoda zabroniona.
- Unikać maszyn jednotarczowych na wykładzinach tkanych i tuftowanych o ciętym runie, stosując zamiast nich maszyny z walcowymi szczotkami.
Więcej o szamponowaniu…
3. Bonnetowanie
Bonnetowanie to metoda pielęgnacyjna polegająca na czyszczeniu wykładziny przy pomocy wilgotnej nakładki z włókniny nasączonej środkiem czyszczącym.
Zalety:
- Idealna do wykładzin tuftowanych supełkowych, igłowanych i Flotexu.
- Środek czyszczący nie pozostawia osadu i jest bezpieczny dla wszystkich rodzajów włókien.
Ograniczenia:
- Nie stosować na wykładzinach tkanych i tuftowanych ciętych – ryzyko uszkodzeń mechanicznych.
- Wykluczona dla podłoży bitumicznych i ciężkich lateksowych.
Więcej o bonnetowaniu…
4. Metoda suchych wiórków
Metoda polega na zastosowaniu wiórków absorbujących brud i wilgoć, które następnie odkurzamy.
Zalety i ograniczenia:
- Bezpieczna dla wszystkich rodzajów wykładzin.
- Skuteczna jedynie przy lekkich zabrudzeniach, dlatego nie nadaje się do głębokiego czyszczenia.
Więcej o metodzie suchych wiórków…
5. Czyszczenie parowe
Czyszczenie parowe wykorzystuje gorącą parę wodną do odświeżenia i dezynfekcji wykładziny.
Zalety:
- Zabija bakterie i roztocza.
- Minimalizuje użycie detergentów chemicznych.
- Nadaje się do większości włókien syntetycznych.
Ograniczenia:
- Nie zalecane dla wykładzin naturalnych (wełna) i delikatnych tkanin.
- Nadmierna wilgoć może powodować skurczenie lub odklejenie warstw wykładziny.
6. Czyszczenie metodą susząco-piaskową
Metoda polega na wcieraniu w wykładzinę drobnego granulatu, który absorbuje brud, a następnie jego odkurzaniu.
Zalety:
- Bardzo delikatna dla włókien i podłoża.
- Nie wymaga dużej ilości wody.
Ograniczenia:
- Skuteczność ograniczona do powierzchownych zabrudzeń.
- Nie zastępuje regularnego, głębokiego czyszczenia.
Podsumowanie
Konstrukcja wykładziny to tylko jeden z czynników decydujących o doborze metody czyszczenia. Należy uwzględnić także rodzaj włókna, stopień zabrudzenia, rodzaj podłoża oraz dostępne maszyny i środki chemiczne. Dobór właściwej metody pozwala zachować estetykę wykładziny, wydłużyć jej żywotność i ograniczyć koszty związane z naprawą lub wymianą.